Begin vorige maand was ik in Amersfoort voor een ontmoeting van joden, protestanten en katholieken. Het is belangrijk om elkaar regelmatig te ontmoeten, zeker voor christenen. Wij beseffen immers dat wij leven met de God van Israël.
Over die God spreken joden en christenen verschillend maar wij zijn als christenen verbonden met het jodendom door de aanbidding van de Bijbelse God. Het is dan ook uitermate pijnlijk om te horen dat Joodse burgers in ons land zich niet zelden terugtrekken.
Het voortdurende geweld in het Heilige Land heeft het antisemitisme de wind flink in de zeilen gegeven. Joodse Nederlanders worden niet zelden verantwoordelijk gehouden voor het beleid van de huidige Israëlische regering in de Gazastrook en de Westbank.
Angst voor verbaal en fysiek geweld doet veel Joodse mensen, minstens in figuurlijke zin, onderduiken. Vorige maand werd in mijn bisdom de Dag voor het Jodendom gehouden. Opnieuw hoorde ik van onze joodse gasten dat zij zich onveilig voelen en onzeker zijn over hun toekomst in ons land. Sommigen denken zelfs aan het verlaten van ons land. In een recent gesprek met opperrabbijn Jacobs werd dat gegeven nog eens bevestigd.
Niet alleen joodse Nederlanders hebben het moeilijk. Evenzeer geldt dat ook voor veel burgers van buitenlandse komaf. Zeker als ze ook nog een islamitische achtergrond hebben. Recent had ik een gesprek met Abdel Chrifi uit Utrecht.
Als Nederlander met Marokkaanse wortels, deed hij in het dagblad Trouw een oproep tot ontmoeting en samenwerking. Zijn vader deed werk dat niemand anders wilde doen, zwaar en niet zonder gevaar. Met vele andere migranten heeft hij een bijdrage geleverd aan de opbouw van ons land.
Maar helaas worden burgers met een allochtone achtergrond regelmatig als tweederangs burgers weggezet. Niet zelden worden burgers met een oorsprong in een islamitisch land verantwoordelijk gehouden voor het geweld van extremisten.
In ons land, met steeds meer voorbeelden van Jodenhaat en angst voor vreemdelingen, is het belangrijk om te blijven zoeken naar verbinding. Geen polarisatie en uitsluiting. Iets minder verruwing en iets meer hoffelijkheid en beschaving zal ons allen goed doen.
Leven in vrede en veiligheid voor iedereen zou onze inzet moeten zijn. Joden, christenen en moslims zijn kinderen van Abraham. Natuurlijk zijn er tal van theologische verschillen. Maar als het gaat om de overtuiging dat alle mensen schepselen van God zijn, stemmen onze bronnen overeen. Laten wij daarom krachtig elkaars waardigheid beschermen.
