Volgepakte kerkbanken: Jongeren kwamen massaal naar de Aswoensdagmis in Frankrijk. Wordt katholiek zijn “hip” in Frankrijk? Dit is wat sociale media en veldrapporten van veel Franse parochies hebben gesuggereerd, tegen alle verwachtingen in, na het begin van de vastentijd op 5 maart. Met name het katholieke weekblad Famille Chrétienne meldde dit jaar een ongekende opkomst voor de Aswoensdagmissen, een fenomeen dat “nog nooit eerder is vertoond”.
Van parochies in de grote steden tot parochies op het platteland, priesters en parochianen hebben scènes beschreven van volle kerkbanken, kerkgangers met alleen maar staanplaatsen en, het meest opmerkelijk, een opmerkelijke instroom van jonge mensen - van wie velen voorheen ver van de kerk stonden.
Het Franse tijdschrift haalde het voorbeeld aan van de kathedraal van Fréjus (Zuid-Frankrijk), die voor het eerst op Aswoensdag helemaal vol zat, terwijl de middagmissen in Angoulême (West-Frankrijk) en Argenteuil (bij Parijs) ook een overvolle menigte trokken. In Nantes (in het noordwesten van het land) was een mis voor jongeren zo vol dat de aanwezigen gedwongen werden om de hele dienst te staan. Soortgelijke berichten kwamen zowel uit steden als van het platteland, wat onderstreept dat het fenomeen niet beperkt was tot stedelijke centra.
In Lille benaderden sommigen zelfs priesters na de viering om te vragen of ze gedoopt wilden worden of wilden toetreden tot de kerk. “We hebben aanwezigheidsrecords gebroken,” vertelde pater Benoist de Sinety, pastoor van de St. Eubertkerk in Lille, aan Famille Chrétienne. “In de drie missen die we aanboden, hadden we grotere congregaties dan ooit tevoren. Bijna duizend gelovigen verzamelden zich 's avonds in de Saint-Maurice kerk - velen van hen waren jongeren die voor de eerste keer aanwezig waren.”
De redenen voor deze trend - in een land dat bekend staat om zijn vergevorderde ontkerstening - zijn uiteenlopend, maar lijken volgens de verschillende genoemde bronnen een weerspiegeling te zijn van de zoektocht van jongeren naar betekenis en structuur in een onzekere wereld, waarin ze vaak moeilijke gezinssituaties doorstaan of voor het eerst geconfronteerd worden met het verlies van een dierbare.
Het gewicht van sociale media ... en de islam?
Aan de andere kant zijn sociale media en katholieke influencers naar voren gekomen als belangrijke factoren die deze hernieuwde belangstelling aanwakkeren. Katholieke figuren zoals de Dominicaanse broeder Frère Paul-Adrien, met bijna 470.000 volgers op YouTube, of Soeur Albertine, een non van de Chemin Neuf Community met meer dan 270.000 volgers op Instagram, lijken een sleutelrol te hebben gespeeld bij het introduceren van christelijke thema's bij een jonger publiek dat niet bij het geloof hoort, door toegankelijke en boeiende inhoud te delen.
De nieuwe aantrekkingskracht van deze jongeren op de katholieke religieuze praktijk is niet aan de aandacht van de seculiere pers ontsnapt. Een recent artikel in de Huffington Post sprak zijn verbazing uit over de aanzienlijke toename van jonge Tiktok en Instagram influencers die trots hun voorhoofd met een askruisje op camera lieten zien toen ze de vastentijd ingingen.
Ook lijkt de toegenomen deelname aan de vastentijd deels in verband te staan met de aanwezigheid van de islam in de Franse samenleving en de groeiende zichtbaarheid van de ramadan, die jonge katholieken mogelijk beïnvloedde om zich serieuzer met de vastentijd bezig te houden. Pater Benoît Pouzin stelde in het bijzonder dat jonge katholieken tegenwoordig de behoefte voelen om hun geloof zichtbaarder te maken, wat een afspiegeling is van de manier waarop moslims zich publiekelijk bezighouden met de ramadan: “Als ze christen zijn, willen ze dat laten zien. Ze willen niet lauw of nietszeggend zijn. En dat is iets heel moois, uniek voor deze nieuwe generatie.”
Sociologe Isabelle Jonveaux merkte ook op dat de gestructureerde aard van de Ramadan sommige jonge katholieken ertoe kan hebben aangezet om hun eigen geloof serieuzer te nemen tijdens de vastentijd, op zoek naar meer duidelijkheid en discipline, met de vraag of ze op bepaalde uren moeten vasten, koude douches moeten nemen, zich moeten onthouden van roken of drinken, of zich moeten bezighouden met andere vormen van zelfverloochening. Er werd ook een parallel getrokken met de verspreiding van persoonlijke ontwikkeling en het verlangen naar zelfontplooiing.
Al deze getuigenissen hebben al de vraag opgeroepen voor de kerkelijke hiërarchie hoe deze stromen pelgrims in de toekomst beter te verwelkomen en hun pastorale zorg aan te passen om deze hernieuwde interesse te ondersteunen, door zinvolle ondersteuning te bieden aan degenen die op zoek zijn naar een diepere verbinding.
(Bron: National Catholic Register)
